Happy New Year

In 2001 was ik er voor het eerst; Istanbul. Ik kwam er aan met een schip, de Stella Solaris, en we legden aan op loopafstand van het centrum. De stad ademde historie en de mensen die er woonden en werkten vormden een bonte verzameling van Uiteenlopende karakters en kleuren. De traditionele hoofddoeken werden afgewisseld door pikante minirokjes met doorkijkbloesjes.

Ik bezocht de Hagia Sofia en waadde mij een weg door de tot enkelhoogte weggegooide plastic waterflesjes naar de Sultan Ahmetmoskee (bekend als de Blauwe Moskee).

Ik heb daar heel gezellige en prettige gesprekken gehad met de lokale bevolking, die als dag en nacht verschilde van de in Nederland wonende Turken. Veel minder star en veel toegankelijker en ruimer denkend dan hun naar hier geëmigreerde landgenoten.

Ik heb er leuke, aparte, indrukwekkende, bizarre en smerige dingen gezien. Maar één ding staat als een paal boven water; Istanbul is een geweldige stad.

En juist daar, in de stad die Azië letterlijk met Europa verbindt, vind de zoveelste aanslag op Turkse grond plaats. Minstens 39 doden en minstens 69 gewonden. Opgeëist door IS.

Waarom? Een misplaatst gevoel van superioriteit? Aan waanzin grenzend religieus fanatisme? Ik kan het niet begrijpen waar dat vandaan komt. Ik wíl het ook niet begrijpen. Ik vind het een verachtelijke uiting van aan genocide grenzende misdaad.

26 maart 2016 schreef een notitie op Facebook onder de titel “Duizend bommen en granaten”,

kijk maar eens op de link hieronder. Helaas is het nog steeds niet afgelopen.

Laat onze gedachten en medeleven massaal uitgaan naar de nabestaanden van de slachtoffers.

https://www.facebook.com/notes/ron-moreel/duizend-bommen-en-granaten/947929598656120