“Look up here, I’m in heaven”
Precies vier jaar geleden, 11 januari 2016, schreef ik het onderstaande stuk op Facebook. Ik was toen nog niet bezig met Ron's Zielenroerselen, dus het heeft nog niet op mijn site gestaan. Doordat FB regelmatig herinneringen doorgeeft, kwam dit stuk vanmorgen voorbij. Ik herlas het na vier jaar en vond dat ik het alsnog moest publiceren. Vanmorgen vroeg ontving ik een sms’je van mijn dochter: “Hoi paps, hier zal je wel van schrikken.. maar ik lees net dat David Bowie dood is ?! Gister overleden!”Afgelopen vrijdag, 8 januari, op zijn 69e verjaardag, kwam zijn laatste album uit.
Ik was 12 jaar. Op gitaarles net 'The Jean Genie' leren spelen. Daar hoorde ik voor het eerst de naam David Bowie. Bij Vroom & Dreesman in de platenbakken gaan kijken. Terwijl ik zijn albums bekeek, hij had er nog niet zoveel uitgebracht, merkte ik dat de zoekenden om mij heen een stapje opzij deden toen ze in de gaten kregen dat ik in de bak ‘Bowie, David’ stond te snuffelen. Men bekeek mij alsof ik een zonderlinge verschijning was, er werden neuzen opgehaald. Dit intrigeerde mij. Wat was er aan de hand met David Bowie dat er zo gereageerd werd?Met ‘Aladdin Sane’ in mijn handen schoot ik een verkoper aan. Ik vroeg of ik het tweede nummer van de B-kant mocht horen. (Theorietje van mezelf; als dat nummer goed is, is het hele album goed. Sinds de CD gaat deze theorie niet meer op.)“The Prettiest Star” schalde door de koptelefoon en ik was verkocht.Vanaf dat moment heb ik Bowie ‘gevolgd’. Het lukte hem met elk nieuwe album weer om mij te verbazen. Soms moest ik een album meerdere keren draaien voordat ik het kon waarderen, maar uiteindelijk bleek elk album een feestje. Zelfs de Tin Machine albums.Ik heb ook het geluk mogen proeven hem een aantal keer ‘live’ te zien , in ieder geval twee keer in het Feyenoord Stadion. Eén van die keren was mijn moeder erbij. ‘Golden Years’ is nog steeds één van haar favorieten.Duetten met Tina Turner (Tonight), Freddy Mercury (Under Pressure) en, mijn ultieme verjaardagscadeau op 13 juli 1985, Mick Jagger (Dancing in the Streets) ontbreken ook niet in mijn bescheiden Bowie-collectie.
Mijn muzikale helden stappen er één voor één tussenuit; Freddy Mercury, Lou Reed en nu dus David Bowie....Toen het tot mij doordrong dat hij gisteren was overleden, rolde er een traan langs mijn wang. R.I.P. David. Thank you for the joy your music gives me
