Mijn i-Phone
Gisteren was het tien jaar geleden dat de eerste generatie iPhone werd aangekondigd op de MacWorld Conference & Expo. Zes jaar geleden schreef ik voor mezelf het onderstaande stukje over mijn mobiele telefoon. Ik heb al een maand of vijf een nieuwere iPhone, maar ik wilde je dit niet onthouden:
Mijn iPhone
Het is inmiddels al weer een paar jaar geleden, maar ik moet het toch nog even kwijt. Mijn dochter kocht haar weet ik hoeveelste mobiele telefoon en vroeg mij wanneer ik toch van plan was om die ‘koelkast’ weg te doen en wat anders aan te schaffen. Ik reageerde toen op de domste manier waarop een vader tegen zijn puberdochter kan reageren; “Waarom? Hij doet het toch nog? Ik kan ermee bellen en ik kan ermee gebeld worden. SMS’en lukt ook.”
Een diepe zucht en een meewarige blik van haar kant bevestigden mijn vermoeden. Ze wist het zeker. Ik was van net na de dino’s.
In een vage poging om nog te redden wat er te redden viel zei ik snel; “Ik wacht wel tot Apple een iPhone uitbrengt. En het was als grapje bedoeld! Wist ik veel! Ik hield (en houd) geen forums bij. Nog geen twee weken later hoorde ik op televisie, dat Apple zou komen met de, jawel, iPhone. Mijn bek viel open tot aan mijn knieën. Het heeft nog wel ongeveer een jaar geduurd. Het apparaat was gewoon veel te duur voor wat ik ermee wilde; bellen en gebeld worden. Maar dankzij een aantrekkelijk zakelijk abonnement hadden mijn vrouw en ik rond november 2008 allebei een mooie zwarte iPhone. Bij de Wibra snel voor € 1,= een rubberen beschermhoesje gekocht. Dat blijkt dus gewoon een van mijn beste aankopen te zijn geweest.
Natuurlijk volgden heel veel andere merken al snel met hun versie van de smartphone.
En zoals gebruikelijk deugde er volgens velen natuurlijk helemaal niks van dat ‘ding van Apple’. Tja!
In 2010 was het hek helemaal van de dam. De nieuwste iPhone werkte niet zoals het hoort. Mijn alwetende zwager had er helemaal geen goed woord voor over. Het was toch bezopen dat je vingers zorgden voor een storing als je het apparaat vasthield. Bla bla. Er werd door anderen nog een aantal objectievere tests gedaan en inderdaad, als je een behoorlijke afstand had van een zendmast, laten we zeggen 200 meter onder de grond, dan was er wat signaalverlies. Dûh!
Maar eerlijk is eerlijk. Er valt zelfs door mij wel wat negatiefs te melden. Met mijn Mac communiceert de telefoon niet. Maar die Mac is dan ook al bijna elf jaar oud, een leeftijd waarop de gemiddelde Windoos al drie keer gerecyceld is. En bluetooth wil het maar niet jofel doen. Maar daar kan ik best zonder. Sterker nog, na mijn vorige mobiel, die het wel kon, mis ik het niet eens.
Helaas loopt mijn abonnement bijna af en moet ik dus op zoek naar een betaalbaar alternatief waarbij ik mijn nummer kan behouden. Want dat eindigt nu op 13 en dat is mijn geluksgetal.
Eerste publicatie: 01-12-2010
