Storm

Het is stil in huis. De vogeltjes hebben even niets te kwetteren en de hond van mijn zoon ligt languit. Het enige geluid dat ik hoor, is de het wegtikken van de seconden door de klok.

Raar geluid; stilte. Zeker in dit gedeelte van Nederland. Het is hier werkelijk nooit echt stil. Nu ik me dat realiseer, begin ik geluiden te horen. Buiten. De wind, af en toe een passerende auto, de bamboe windgong.

Maar in huis is het stil. In mijn hoofd niet. In mijn hoofd is het nooit stil. In mijn hoofd raast constant een storm. Nu zijn dat flarden van stukjes die ik wil schrijven en dat het me, dankzij een vroegere vriend wéér gelukt is om de smaak van verschillende restjes uit de vriezer naar elkaar toe te brengen met kruiden en specerijen. Niet dat ik nou echt honger had, maar een mens moet toch eten, nietwaar? Ook de gesprekken en situaties op het werk razen nog even door. En de woorden die Jacqueline gisteravond tegen me zei. Dat ik haar helemaal gelijk geef in haar ideeën over de (nabije) toekomst en dat ik daarover héél veel tegen haar zou willen zeggen. Helaas heeft ze tijdelijk geen telefoon en is langsgaan niet altijd gemakkelijk te realiseren.

En de nog te regelen zaken die alleen mij persoonlijk aangaan, en het ontwerp van mijn nieuwe tatoeage, en een portret wat ik deze week van mijn kleindochter ga tekenen, en de donderdagmiddagborrel met collega’s/vrienden, en een nieuwe whisky die ik wil proberen, en Peter Struik die het momenteel niet gemakkelijk heeft, en de motor van mijn zoon die net niet wilde starten, en dat ik weer geen grote prijs in de staatsloterij heb gewonnen, en die rare plekjes op mijn kop, en het feit dat ik eigenlijk een onzekere kneus ben, en dat Elize nog niet af is, en dat ik nog steeds een exemplaar van Elize moet wegbrengen naar een proeflezeres, en het nieuwe nummer wat ik afgelopen week heb bedacht maar waar ik (eikel) de akkoorden niet van heb opgeschreven, en de balpenvlekken in mijn mooiste dekbedhoes, en....

Deze storm is bij het weerbericht niet doorgegeven.

Ik moet toch eens zelf gaan doen wat ik regelmatig tegen mijn leerlingen zeg: “Je moet niet denken in problemen, je moet denken in oplossingen.”

Ik doe mijn best, maar soms voel ik me Sisyphus.

En dan fluit ik maar weer de slotmelodie uit The Life of Brian. Always look at the bright side of life. ik heb helemaal niets te klagen.