Geish

Een dag of tien geleden werd het weer tegen me gezegd. Dat ik altijd het goede in iedereen zie en dat iedereen van mij altijd het voordeel van de twijfel krijgt. ‘Dat is een goede eigenschap.’ Misschien wel, maar het kan ook een valkuil zijn. Ja, dat kan. Als mensen die eigenschap voor een zwakheid aanzien en er misbruik van maken, kán het een valkuil zijn. Maar blijkbaar weten veel mensen niet hoe een Kelt in elkaar zit.

Als je misbruik maakt van die genoemde eigenschap dan heb je het bij mij verziekt. Voor altijd. Dat komt niet meer goed. Het is niet zo dat ik niet kan vergeven hoor. Dat kan ik best. Het is slecht voor mijn eigen gezondheid als ik dat niet zou doen. Nee, vergeven kan ik best. Je bestaat voor mij gewoon niet meer. Dan hoef ik niets meer te vergeten ook. Wel zo prettig.

In bepaalde gevallen krijgt iemand drie kansen. Drie is geish (in de Keltische mythologie een magisch bevel of verbod jegens een persoon of voorwerp).

Voorbeeld: Waar ik werk is het een goede gewoonte om elkaar ’s morgens te groeten. Niet meer dan normaal overigens. Dus toen ik daar net werkte, groette ik collega X. Hij groette niet terug. ‘Misschien heeft hij mij niet gehoord,’ dacht ik. Enige tijd later gebeurde hetzelfde. Ik vond het toen wel een beetje vreemd.

Er werken veel mensen bij ons en we zijn niet altijd op hetzelfde moment aanwezig, dus er ging een aantal weken overheen voordat ik collega X weer tegen kwam. Zoals de keren daarvoor groette ik de man weer netjes en weer bleef een reactie uit. Dat was dus drie maal.

Toen hij mij een maandje later groette, hield ik mijn mond dicht en dat heb ik volgehouden tot hij met pensioen ging. Kinderachtig? Ik vind van niet. Je hebt je kansen gehad.

‘Je laat teveel over je heen lopen,’ vertelde iemand mij nog afgelopen vrijdag. Misschien heeft hij gelijk, maar ik zie het anders. Ik stel mijn grenzen vrij ruim. Het duurt dus soms een aardige tijd voordat er een grens bereikt is. Maar als de vrouw waarvan ik houd een zwak poppetje genoemd wordt en ik tegengewerkt wordt in het bereiken van mijn geluk, dan is de grens niet alleen bereikt maar ook grof en ruim overschreden. Jammer, maar dan ga ik de strijd aan. En die strijd ga ik winnen. Dat weet ik nu al. Ik laat niet los. Ik ben een Kelt.