Jasje uit

Ik heb het de laatste tijd vaker koud. Ik had het nooit koud. Het is wel logisch. Er zit haast geen vet meer aan mijn lijf. Een kleine drieënhalf jaar geleden woog ik ruim 107 kilo. Ik had geen sixpack maar een beertender. Mijn overhemden moesten gestreken worden in een wok. Dat is al een tijdje niet meer zo. Mijn broekmaat is nu weer hetzelfde als toen ik negentien was. Ik stond gisteren op de weegschaal en die gaf 84 kilo aan. Dat is ruim 23 kilo minder. Die beertender ben ik kwijt en het sixpack? Hoef ik niet zo nodig, maar ik voel nu in ieder geval weer spieren in plaats van vet. Als ik op mijn zij lig, ligt er niets meer naast me in bed.

Als ik op mijn rug of buik lig ook niet, maar dat is weer een ander verhaal.

De afgelopen paar weken ben ik de laatste 6 kilo kwijtgeraakt. Vraag me niet hoe. Ik weet het wel, maar het heeft geen zin om dat hier allemaal uit de doeken te doen. Laten we het er maar op houden dat er twee zaken zijn die mij onophoudelijk bezig houden; iets heel negatiefs en iets positiefs. Beide zaken vreten (blijkbaar) energie.

Het negatieve moet over ruim een maand afgelopen zijn. Het positieve mag niet afgelopen zijn, maar moet een (door-) start krijgen.

In ieder geval moet ik er wel op letten dat ik de komende maand niet weer 6 kilo verlies, want dat is niet gezond voor een vent van 1,90 meter lang. Er hoeft ook geen gewicht meer bij hoor. Ik trek voorlopig wel een extra trui aan.