Yoshi

Zaterdag 3 juni 2017, ca. 14.30uur. (41)

Ruim en uur geleden kwam mijn zoon de kamer binnen.

“Ik ga naar ma, Yoshi heeft een toeval.”

Voor degenen die mij pas na mijn scheiding hebben leren kennen; Yoshi is één van de twee hondjes die met mijn ex zijn meeverhuisd. Yoshi is een Cavalier King Charles-spaniël Tricolor.

Dat zegt de meeste mensen niets, totdat je het hebt over een Pim Fortuyn-hondje.

Yoshi is van eind 2003, hij is dus al 13 jaar oud.

Een kleine tien minuten later belde mijn zoon.

“Wil je nog afscheid nemen van Yoshi?”

Ik sprong op de fiets en reed naar het huis van mijn ex. Daar was mijn dochter inmiddels ook al gearriveerd. Zij probeerde de nieuwe man van mijn ex aan de telefoon te krijgen, wat niet meeviel.

En daar lag Yoshi, op een kussentje, hevig hijgend. Hij draaide zijn kopje naar me toe en probeerde mijn kant op te kruipen, maar dat lukte hem niet. Ik heb met hem gekroeld en lieve woordjes tegen hem gezegd.

Even later stopte de dierenambulance voor de deur. Eén van de medewerkers vertelde ons wat wij eigenlijk al wisten. Yoshi zou hier niet bovenop komen. Dat betekent in dit geval...

Of ik meewilde, vroeg mijn ex, waarop ik vroeg of zij of de kinderen dat zouden willen. “Nee, voor jezelf.” Ik antwoordde dat ik er genoeg heb zien gaan en dat ik me Yoshi liever herinner zoals hij was. Troosten is de taak van haar nieuwe man. Ik gaf hem nog een kroel en toen werd hij met kussentje en al door de medewerkers van de dierenambulance voorzichtig in de auto van mijn dochter gedragen.

Ik draaide me om en met tranen in mijn ogen zei ik tegen mijn ex: “Ik had niet gedacht dat het me nog iets zou doen.” We omhelsden elkaar even kort en ik wenste haar sterkte.

Op het moment dat ik dit schrijf, blaast Yoshi geholpen door het ‘spuitje’ waarschijnlijk zijn laatste adem uit.

Hij was lief, heel lief...

Foto links: Naomi Moreel

Foto rechts: Ron Moreel